ενδατούμαι

ἐνδατοῡμαι, -έομαι (AM)

μοιράζω, διανέμω («θείαν δύναμιν ἐνδατεῑσθαι», Ευστ.)

αρχ.

1. κατασπαράζω, κατατρώγω

2. (μτφ. κυρίως για όνομα) απαγγέλλω χωριστά για εξύβριση («δὶς τ' ἐν τελευτῇ τοὔνομ' ἐνδατούμενος καλεῑ» [το όνομα τού Πολυνείκη], Αισχ.)

3. καταριέμαι, αναθεματίζω

4. εγκωμιάζω με τη σειρά.